Het mondiaal geharmoniseerde systeem (of: global harmonised system) is regelgeving vanuit de Verenigde Naties over de indeling en etikettering van chemische stoffen. De CLP is eigenlijk de Europese variant van de GHS, waarbij de GHS als richtlijn wordt gebruikt voor de nationale variant. De CLP verordening vervangt twee eerdere wetgevingsdocumenten; de richtlijn Gevaarlijke stoffen en de richtlijn Gevaarlijke preparaten. De CLP verordening brengt een aantal wijzingen met zich mee ten opzichte van de oude richtlijnen, zoals nieuwe pictogrammen in een rood kader die de oude oranje gevaarsymbolen vervangen. Dat betekent dat op welk etiket je ook kijkt, je altijd dezelfde dingen tegenkomt: hetzelfde type pictogram, hetzelfde soort gevaaraanduidingen en dezelfde veiligheidsaanduidingen. Die laatste vloeien weer voort uit de MSDS-bladen, die je verplicht nodig hebt bij elk product.
Zoals ik in de vorige alinea al kort benoemde, ben je verplicht om voor iedere chemische stof een veiligheidsblad te hebben. Maar dat niet alleen: als jij onder een private label chemische producten verkoopt, word jij aangesproken wanneer er iets niet in orde is met het etiket. In het slechtste geval betekent dit dat de NVWA eist dat je alle producten weer terughaalt. En dat kan duur uitpakken. Om aan de CLP verordening te voldoen, let je onder andere op de volgende zaken:
Dat betekent dat je niet zomaar een etiket kan drukken en er zeker de regels op na moet lezen wanneer je je private label verkoopt. Wil je zeker zijn dat je voldoet aan de regelgeving? Vraag dan advies aan je leverancier. Zij kunnen je ondersteunen in dit proces en hebben dit al vaker gedaan. Toch liever alles zelf uitzoeken? Check dan de precieze wet- en regelgeving, zodat je zeker weet dat je geen misstappen begaat.
Wordt jouw private label ook verkocht in het buitenland? Dan komt er nog meer bij kijken. Aangezien de CLP verordening Europees is, ben je verplicht om het etiket van je product te vertalen naar de officiële taal die gesproken wordt in het land van verkoop. Dat betekent voor België bijvoorbeeld dat je label vertaald moet worden naar Nederlands, Frans en Duits. Verkoop je door heel Europa? Dan moet je product voorzien worden van labels in maar liefst 24 talen. Aangezien je vastzit aan de indeling van het etiket volgende de CLP verordening, betekent dit in veel gevallen dat je over moet stappen op multilayer etiketten. Plus je hebt ook in elke taal een MSDS-blad nodig. Beide eisen leiden tot extra geregel en kosten.
De consequenties van de CLP verordening voor jou als inkoper hangen van twee dingen af: als je geen private label verkoopt, maar alleen het merk van een leverancier, ben je zelf niet verantwoordelijk. Een van de dingen waar jij nog wel op moet letten, is dat in jouw schappen het FIFO-principe (first in, first out) wordt toegepast. Op het moment dat er verpakkingen staan die al meerdere jaren oud zijn, bestaat de kans dat de etiketten niet meer aan de eisen voldoen. Dan ben jij wel verantwoordelijk.
Verkoop je wél producten onder een private label, dan moet je zorgen dat je etikettering goed in orde is, idealiter met behulp van je leverancier. Dat bespaart jezelf veel uitzoek werk en je loopt minder risico om op de vingers te worden getikt door de NVWA.
Benieuwd waar je op moet letten bij de inkoop van gevaarlijke stoffen? Download dan onderstaand e-book. Ik ben benieuwd hoe jij ervoor zorgt dat jouw verpakkingen aan de richtlijnen voldoen. Laat je ervaringen achter in een reactie.